Helaas moeten we in de Kippen theetuin ook soms afscheid nemen. Ieder beestje had zijn of haar unieke plaatsje in onze tuin. Ieder vertrek laat dan ook een leegte achter. Gelukkig worden die leegtes beetje bij beetje opnieuw gevuld door nieuw gekakel. Maar ze vergeten doen we niet.
Dit hier is Rosie, het grote lawaai
met haar in de buurt was het in de kippen theetuin nooit saai
Haar wil was wet
en voor wie deze niet volgen wou, was het volgens haar regels snel uit de met de pret.
Rosie's zusje Lily was een onafhankelijke slimme meid
en nam vaak de leiding over ons kippenhuisje met heel veel zorg en vlijt.
Ze deed graag haar eigen ding
dit alles met full swing
En soms gebeurt het ook dat er al dan niet onverwachts ook enkele extra haantjes tijdelijk komen wonen in de Kippen theetuin. Wie dat niet altijd zo leuk vond was onze Sammie. Sammie was een veel te grote macho om zijn meisjes te willen delen met een indringer. Extra haantjes konden we dus spijtig genoeg niet houden. Maar we zochten voor hen telkens wel een nieuwe thuis. Een thuis met veel vriendinnetjes, scharrelruimte en liefde. Een thuis waar een haan haan mag zijn
Eerst doen en dan denken was Barry zijn ding.
Hij kon de wereld aan zonder veel bezinning.
Hij bracht ons vaak aan het lachen,
want door zijn impulsiviteit had hij het vaak vlaggen.
Jazz was bij ons komen wonen als Jasmijn.
Met "haar" erbij was het de sfeer superfijn.
"Zij" was zeer geliefd in de groep en was de kip zonder vrees.
Het was enkel maar Sammie die "haar" afwees.
Tot op de dag dat ze begon te kraaien
Zij was dus hij en toen moesten we hem uitzwaaien.
Ook onze eigen kweek bleken haantjes te zijn.
En dat vond hun vader Sammie alweer niet zo fijn.
Dille en Lavendel gingen al gauw ook hun machokuren tonen
en zijn dan maar op een zorgboerderij gaan wonen.
Dit is Muntje.
Tussen haar en Sammie, de haan, was het liefde op het eerste zicht.
Zoals hij zelf zei: ' zij is te mooi, te lief en te zacht om te beschrijven in een gedicht.
Zij is ziek geworden, we waren haar al eerder bijna eens kwijt.
Terug erboven op komen was voor haar een zware strijd.
Ze heeft zwaar moeten revalideren, we herinneren haar als onze moedigste kip en zullen haar daarvoor altijd blijven adoreren.
Dit is Sammie de haan
en voor mijn kippenmeisjes zou hij door het vuur gaan.
Monogamie
was zo zijn ding nie
Hij had 7 schoonheden onder zijn vleugels
Hij was hun prins op het witte paard en hield ze allemaal in toom met losse teugels
Een harde poot was dan ook niet nodig, want zijn charmes deden hun werk
en hij kon gerust zijn mannetje staan, stoer en sterk!
Hier hebben we Tijm. Legde je haar iets in de weg,
dan had jij dikke pech!
Ze liet niet met zich sollen,
dus denk niet dat je met haar kon dollen.
O ja, opgelet, want blote mensentenen vond ze de max,
ze aanzag ze soms voor lekkere snacks!
Copyright © Alle rechten voorbehouden