Helaas moeten we in de Kippen theetuin ook soms afscheid nemen. Ieder beestje had zijn of haar unieke plaatsje in onze tuin. Ieder vertrek laat dan ook een leegte achter. Gelukkig worden die leegtes beetje bij beetje opnieuw gevuld door nieuw gekakel. Maar ze vergeten doen we niet.
Dit hier is Rosie, het grote lawaai
met haar in de buurt was het in de kippen theetuin nooit saai
Haar wil was wet
en voor wie deze niet volgen wou, was het volgens haar regels snel uit de met de pret.
Rosie's zusje Lily was een onafhankelijke slimme meid
en nam vaak de leiding over ons kippenhuisje met heel veel zorg en vlijt.
Ze deed graag haar eigen ding
dit alles met full swing
En soms gebeurt het ook dat er al dan niet onverwachts ook enkele extra haantjes tijdelijk komen wonen in de Kippen theetuin. Wie dat niet altijd zo leuk vindt is onze Sammie. Sammie is een veel te grote macho om zijn meisjes te willen delen met een indringer. Extra haantjes kunnen we dus spijtig genoeg niet houden. Maar we zoeken voor hen telkens wel een nieuwe thuis. Een thuis met veel vriendinnetjes, scharrelruimte en liefde. Een thuis waar een haan haan mag zijn
Eerst doen en dan denken was Barry zijn ding.
Hij kon de wereld aan zonder veel bezinning.
Hij bracht ons vaak aan het lachen,
want door zijn impulsiviteit had hij het vaak vlaggen.
Jazz was bij ons komen wonen als Jasmijn.
Met "haar" erbij was het de sfeer superfijn.
"Zij" was zeer geliefd in de groep en was de kip zonder vrees.
Het was enkel maar Sammie die "haar" afwees.
Tot op de dag dat ze begon te kraaien
Zij was dus hij en toen moesten we hem uitzwaaien.
Ook onze eigen kweek bleken haantjes te zijn.
En dat vond hun vader Sammie alweer niet zo fijn.
Dille en Lavendel gingen al gauw ook hun machokuren tonen
en zijn dan maar op een zorgboerderij gaan wonen.
Copyright © Alle rechten voorbehouden
